Als meisje van tien had ik mijn eigen tuintje. Samen met mijn moeder verzorgde ik de moestuin bij ons huis. Ik herinner me de lange bonenstaken, vol met trossen bonen die tot aan de lucht leken te reiken. Verse worteltjes trok ik zo uit de grond, even afvegen op mijn broek, en opeten maar.

Ik had mijn eigen uitvinding: superboterhammen. Met een bordje liep ik de tuin in om zoveel mogelijk eetbare planten te plukken. Sla, tomaat, radijs, tuinkers, kruiden… alles ging ertussen met een zelfbedacht sausje. En ja, dat smaakte fantastisch.

Het boek Leven van het land – inmiddels een klassieker – was mijn bijbel. Uren kon ik erin bladeren, dromend over een zelfvoorzienend leven.

Op de agrarische school leerde ik met mijn handen werken: van bloembinden en tomaten dieven tot stekken en zelfs schapenscheren. Maar het voelde pas echt als thuiskomen toen ik in Nieuw-Zeeland in aanraking kwam met permacultuur. Eindelijk vond ik een manier van tuinieren die klopte: een natuurlijke tuin waarin mens en natuur samenwerken. Een plek waar je voedsel verbouwt zónder te vechten tegen het systeem, maar mét de seizoenen mee.

Het verlangen bleef om de stad achter me te laten. Om klein te wonen, vrij te leven en zoveel mogelijk uit mijn eigen tuin te eten.

En dat doe ik nu. Sinds elf jaar woon ik samen met mijn gezin off-grid in een tiny house midden in de natuur. Hier heb ik mijn eigen eetbare tuin vol wilde planten aangelegd. Een tuin vol kruiden, bloemen, groenten en struiken die het hele jaar door iets te bieden hebben.

"De mogelijkheden zijn oneindig, je hoeft de natuur alleen maar de ruimte te geven."

Ik vind het nog steeds magisch om mijn tuin in te lopen en mijn salade bij elkaar te wildplukken. Dan voel ik me rijk. Dan leef ik in overvloed.

En het mooiste? Die superboterhammen maak ik nog steeds. Alle kinderen in ons bos vinden ze heerlijk. Mijn dochter Lelie – inmiddels ook tien – heeft haar eigen uitvinding: tuin-sushi.

Naast mijn eigen tuin heb ik de afgelopen jaren ook verschillende community tuinen ontworpen en aangelegd, met oog voor eetbare biodiversiteit, bodemgezondheid en sociale verbinding.

Met heel veel liefde deel ik mijn kennis en inspiratie via Eetbaar Paradijs. Zodat jij ook kunt ervaren hoe rijk en eenvoudig het leven wordt… als je begint in je eigen tuin.

The Greenman Project – Creatieve ontwerpen in verbinding met de natuur

Samen met mijn man Bob Radstake richtte ik in 2012 The Greenman Project op: ons gezamenlijke bedrijf, waar ook Eetbaar Paradijs onderdeel van is.

Bob is kunstenaar en gespecialiseerd in het bouwen met organische, natuurlijke vormen. Van sculpturen tot buitenkamers – alles ontstaat vanuit de kracht van de natuur. Zelf ontwerp ik eetbare tuinen die biodivers en duurzaam zijn. Waar nodig teken ik de ontwerpen van Bob uit, en andersom vertaalt hij mijn tuinideeën naar prachtige natuurlijke structuren.

Samen vormen we al meer dan tien jaar een creatief en onafscheidelijk team. We combineren tuinontwerp, kunstzinnige vormgeving en ecologisch bouwen tot een geheel waarin jouw huis en tuin één geheel vormen met de omgeving.

In elk ontwerp streven we ernaar om jouw plek een zachte, natuurlijke uitstraling te geven – zodat het gevoel van rust, schoonheid en verbondenheid met de natuur voelbaar is, elke dag weer.

Of je nu zelf aan de slag wilt gaan met een ontwerp op maat, of ons de vrije hand geeft om jouw plek te transformeren tot een eetbaar paradijs, het kan allemaal. En altijd met liefde, creativiteit en veel plezier.